Ο ιός μεταδίδεται με την άμεση δερματική επαφή ή με το άγγιγμα υγρών επιφανειών. Μετά την αρχική επαφή, ο ιός HPV μπορεί να μείνει ανενεργός ή σε λανθάνουσα κατάσταση στο δέρμα και ενδέχεται να μην υπάρξουν αμέσως ορατά συμπτώματα. Αυτό σημαίνει ότι πολλά άτομα ενδέχεται να είναι φορείς του ιού HPV χωρίς να το μάθουν ποτέ. Μπορεί να χρειαστούν ακόμα και έξι μήνες για να αναπτυχθεί μια μυρμηγκιά.

Οι μυρμηγκιές διαχωρίζονται σε δύο βασικούς τύπους:

• Verrucae vulgaries ή κοινές μυρμηγκιές: Πρόκειται για σκληρούς, εξογκωμένους όζους, που με την πάροδο του χρόνου αναπτύσσουν μια επικάλυψη, η οποία μοιάζει με κάλο και τείνει να προσβάλλει τα χέρια, το πίσω μέρος της παλάμης, τα δάκτυλα και την επιφάνεια γύρω ή κάτω από τα νύχια. Οι κοινές μυρμηγκιές είναι στρογγυλές ή ακαθορίστου σχήματος και το πιο σκούρο χρώμα τους τις κάνει να ξεχωρίζουν από το δέρμα που τις περιβάλλει.
• Verrucae plantaris ή μυρμηγκιές των ποδιών: Οι μυρμηγκιές των ποδιών εμφανίζονται μόνο στο πέλμα, είναι πολύ ευαίσθητες και αναγνωρίζονται από τον τρόπο με τον οποίο παρεμβάλλονται στον φυσιολογικό ιστό του δέρματος. Η επιφάνειά τους είναι ανώμαλη, εξογκωμένη, σπογγώδης, παχιά και φολιδωτή. Οι μυρμηγκιές των ποδιών μπορεί να είναι καφέ ή γκρι, είναι άσχημες και συχνά πολύ οδυνηρές εάν δεν αντιμετωπιστούν. Συνήθως, είναι μεγαλύτερες από τις κοινές μυρμηγκιές και πιο επίπεδες, λόγω της πίεσης που ασκείται στο πέλμα του ποδιού κατά το περπάτημα.

Μολονότι είμαστε όλοι εκτεθειμένοι στον ιό HPV, ορισμένοι φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτόν, ενώ άλλοι είναι εκ φύσεως πιο ανθεκτικοί. Οι μυρμηγκιές εμφανίζονται συχνότερα όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι εξασθενημένο. Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πιθανότερο να προσβληθούν, καθώς δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα κατά του ιού και έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν μυρμηγκιές. Οι περισσότερες μυρμηγκιές εμφανίζονται το καλοκαίρι, λόγω της αυξημένης επαφής κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων, όπως το κολύμπι και η κατασκήνωση.

Πως Θεραπεύονται Οι Μυρμηγκιές;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση μυρμηγκιάς, συνιστάται να επισκέπτεστε το δερματολόγο, αφού οι διάφορες θεραπείες που προτείνονται για κατ’ οίκον εφαρμογή μπορούν, πέρα από το να αποδειχτούν αναποτελεσματικές, να καταστρέψουν τον ιστό του δέρματος. Οι πιο συχνές θεραπείες που εφαρμόζονται και στο Dermatology & Cosmetics Lab είναι:

• Κρυοθεραπεία: Υγρό άζωτο απλώνεται στην πάσχουσα περιοχή για να παγώσει και να σκοτώσει τα μη φυσιολογικά κύτταρα. Η ψύξη προκαλεί αργό σκάσιμο του δέρματος, με συνέπεια να σχηματιστεί μια φλύκταινα γύρω από την μυρμηγκιά. Ο νεκρός ιστός αποπίπτει σε διάστημα μίας εβδομάδας περίπου. Η ψύξη μπορεί να προκαλέσει μια μικρή ενόχληση, αλλά είναι από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες που υπάρχουν. Δεν αφήνει ουλή και δεν υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης του ιού των μυρμηγκιών. Για μεγαλύτερες μυρμηγκιές, ίσως χρειαστούν περισσότερες συνεδρίες.
• Χειρουργική επέμβαση: Η χειρουργική εκτομή των μυρμηγκιών έχει υψηλό ποσοστό επιτυχίας, αλλά επέμβαση προκαλεί κάποιες ενοχλήσεις και η πλήρης επούλωση της περιοχής διαρκεί αρκετές εβδομάδες, ενώ μπορεί ν’ αφήσει ουλή.
• Ηλεκτροκαυτηριασμός: Είναι μια μέθοδος που καταστρέφει τον ιστό με χρήση ηλεκτρισμού. Για την καταστροφή του ιστού χρησιμοποιείται μια μικρή μήλη, η οποία διαπερνάται από ηλεκτρικό ρεύμα. Η καύση των μυρμηγκιών είναι συχνά αποτελεσματική μέθοδος, αλλά αφήνει ουλές.
• Θεραπεία με κανθαριδίνη: Ο γιατρός τοποθετεί πάνω στη μυρμηγκιά την κανθαριδίνη, σαν να βάφει το σημείο. Ο πόνος είναι τοπικός και στιγμιαίος, ενώ σχηματίζεται μια φλύκταινα γύρω από τη μυρμηγκιά περίπου 8 ώρες μετά την εφαρμογή της κανθαριδίνης. Στην επόμενη επίσκεψη, ο γιατρός αφαιρεί το νεκρό δέρμα της μυργμηγκιάς.